Dalajlama to duchowy i polityczny przywódca Tybetańczyków. Mimo obowiązków politycznych, Dalajlama prowadzi życie mnicha. Wstaje codziennie o czwartej rano, medytuje, udziela audiencji i buddyjskich nauk, prezyduje ceremoniom religijnym. Każdy dzień kończy kolejną sesją modlitw i medytacji. XIV z kolei Dalajlama cieszy się powszechnym szacunkiem na całym świecie, nie tylko jako duchowny, ale również jako mąż stanu. Za posiadanie jego zdjęcia w samym Tybecie grozi więzienie.
W jego nowej książce napisanej wspólnie z Paulem Ekman’em i Danielem Goleman’em ścierają się dwie odmienne tradycje – psychologia zachodu i filozofia buddyzmu. Dwie wielkie osobowości, reprezentujące jakże różne drogi życiowe, doświadczenia i pasje. Prawdziwe starcie tytanów, z których jeden patrzy na otaczającą go rzeczywistość przez mędrca szkiełko i oko, a drugi stawia na czucie i wiarę z dużą dozą niewyczerpanego optymizmu. Pomimo tych wszystkich różnic odkrywają oni wspólne punkty w spojrzeniu na świat. Obaj chcieliby zmniejszyć ludzkie cierpienie, obu cechuje intensywna dociekliwość i łączy przekonanie, że mogą się nawzajem czegoś nauczyć.
To fascynującą intelektualna podróż, w której Twoimi przewodnikami będą dwa wielkie współczesne umysły. Wsłuchaj się w ich rozmowy na temat związków nauki i duchowości. Zastanów się wraz z nimi nad kulturowymi i ewolucyjnymi źródłami nienawiści oraz współczucia. Dowiedz się, co mówi nauka o korzyściach płynących z buddyjskiej medytacji.
A jeśli po tej niezwykłej uczcie umysłu i ducha nadal będziesz odczuwać niedosyt, wczytaj się w nie mniej pasjonujące komentarze, napisane przez naukowców i nauczycieli myśli buddyjskiej. Podzielą się oni z Tobą wynikami badań nad emocjami i zaproponują praktyczne ćwiczenia, pochodzące z mistycznych pism wschodu.
Dalajlama XIV urodził się w ubogiej chłopskiej rodzinie. Jego rodzice nazwali go Lhamo Dhondrub. Dwa lata później, zgodnie z wiekową tradycją, rozpoznano w nim kolejne wcielenie trzynastu poprzednich Dalajlamów. Osadzono go na tronie, gdy miał pięć lat. W wieku sześciu lat rozpoczął formalne studia, które zakończył dziewiętnaście lat później, uzyskując tytuł doktora filozofii buddyjskiej. Władzę polityczną objął jako piętnastolatek w listopadzie 1950 r., w miesiąc po wkroczeniu armii chińskiej i zajęciu przez nią wschodniej części Tybetu. W rok później pod presją armii chińskiej ratyfikował 17 punktowe porozumienie z Chinami. W 1989 roku tybetański przywódca otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla, przyznaną mu za walkę w obronie tożsamości narodowej Tybetańczyków, poddawanych brutalnym represjom przez administrację chińską. W grudniu 2008 roku odebrał doktorat honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego.