źródło: www.flickr.com
Rozkręcając firmę nikt nie zakłada, że ona upadnie. Staramy się robić wszystko, aby zminimalizować koszty, zwiększyć zyski i korzystać ze wszystkich ulg, jakie są możliwe. Jest to jak najbardziej normalne i zrozumiałe. Szkoda tylko, że później, w krytycznej sytuacji, państwo zamiast ułatwień stosuje utrudnienia.
Nasze prawo bardzo szeroko definiuje osobę bezrobotną. Jest nią przede wszystkim osoba niezatrudniona lub nieposiadająca wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Oznacza to, że przedsiębiorca, który zbankrutował i który chce się starać o zasiłek dla bezrobotnych musi dokonać wyrejestrowania z ewidencji działalności gospodarczej. Samo zawieszenie działalności nie uprawnia do ubiegania się o zasiłek. Ponadto Fundusz Pracy nie opłaci za taką osobę składki na ubezpieczenie zdrowotne.
Aby uzyskać status bezrobotnego należy zgłosić się do urzędu pracy dopiero po dacie wskazanej w ewidencji, jako dzień wyrejestrowania działalności gospodarczej. Taka osoba nabywa prawo do zasiłku za każdy dzień kalendarzowy po upływie 7 dni od dnia zarejestrowania się we właściwym powiatowym urzędzie pracy. Musi jeszcze wykazać, że w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez okres co najmniej 365 dni, podlegała ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Co więcej, podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy musiała stanowić kwotę co najmniej najniższego wynagrodzenia.
Oznacza to, że prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą, który uprzednio korzystał przez dwa lata z ulgi w opłacaniu składek na ubezpieczenie społeczne w związku z systemem preferencyjnym dla rozpoczynających własną działalność gospodarczą, nie będzie mógł ubiegać się o przyznanie statusu bezrobotnego, a co za tym idzie, nie uzyska zasiłku.