Najnowsze badania przeprowadzone w Melbourne Business School wykazały, że w dalszym ciągu mamy stereotypowy sposób patrzenia na kobiety. Z badań prof. Marii Olekans wynika, że kompetencja jest cechą postrzeganą społecznie jako cecha męska. Wymaga przedkładania celów zadania nad relacje międzyludzkie, np. naciskania na innych w celu wykonania zadania na czas.
Jeśli więc kobieta buduje swój wizerunek pracownika na podstawie bycia osobą fachową, jednocześnie godzi to w jej wizerunek kobiety, która powinna być nastawiona na pozytywne relacje w pracy. Do tego dochodzi jeszcze cały kompleks innych cech związanych z byciem dobrym negocjatorem, nieustępliwość, twardość w negocjacjach, stawianie za cel nie relacji z drugą osobą, a osiągnięcie celu. W efekcie, dochodzi do dwóch sytuacji:
1. Kobiety same boją się swojej kompetencji i swoich umiejętności negocjacji, nie chcą być bowiem postrzegane jako mniej kobiece. W efekcie albo nie negocjują zgadzając się na to, co się im proponuje, a jeśli już negocjują, to proszą o mniej.
2. Kobiety, które mimo stereotypu starają się być kompetentne w pracy i twarde w negocjacjach są w efekcie mniej lubiane w pracy i narażają się na niechętny odbiór przez otoczenie. W efekcie oceniane są, jako gorzej radzące sobie w pracy i trudniej im uzyskać awans.
Oczywiście, samo bycie lubianą nie wystarczy do tego, by awansować lub dostawać podwyżkę. Wychodzi więc na to, że najlepszą strategią dla chcącej osiągnąć sukces kobiety jest zarówno bycie kompetentną, jak i lubianą w pracy. Badania Mary Olekans po raz kolejny pokazały, że kobiety często same robią sobie krzywdę oczekując od swoich pracodawców mniejszych pieniędzy niż mężczyźni.